Bardzo często człowiek przeciętny (czyli taki bez zaburzeń) rozmawiając z aspim (czyli człowiekiem z zespołem Aspergera) ma wrażenie, że aspi jest nieszczery. Zwykle aspi w czasie rozmowy patrzy wszędzie tylko nie na rozmówce, wykonuje dziwne, nerwowe ruchy, ma nienaturalny ton głosu.
Dlaczego człowiek z zespołem Aspergera tak dziwnie się zachowuje? Twarz rozmówcy jest dla niego kompletnie nieinteresująca! Nie umie odczytać, czy dana osoba jest zainteresowana, znudzona, zadowolona czy zła… Więc po co się patrzeć na tak nieinteresujący obiekt jak twarz rozmówcy? Lepiej popatrzeć na inne, bardziej interesujące obiekty: latającą muchę, obrazek na ścianie, własne paznokcie…
Człowiek przeciętny potrafi się dostosować do otoczenia patrząc na emocje na twarzach otaczających osób, na przykład jeśli zrobi coś niestosownego, wtedy widzi niezadowolenie otoczenia. Następnym razem spróbuje się dostosować i nie zrobi ponownie podobnej wpadki. Aspi jest pozbawiony takiej informacji zwrotnej, więc zupełnie spokojnie wkopuje się w jakieś niestosowne tematy, wykonuje obrzydliwe czynności – dłubie w nosie albo ślini paluchy nie mając nawet cienia podejrzeń, że takie działanie jest źle odbierane przez otoczenie.